W najnowszym badaniu naukowym przeanalizowano potencjał terapeutyczny skojarzonego leczenia mesalazyną oraz probiotykiem Lactobacillus casei w modelu eksperymentalnym wrzodziejącego zapalenia jelita grubego (UC). Badanie to dostarcza nowych, istotnych informacji na temat zastosowania tej terapii w praktyce klinicznej, co jest szczególnie ważne dla pacjentów cierpiących na przewlekłe zapalenie jelita grubego.
Metody badawcze i model eksperymentalny
Badanie przeprowadzono na dwudziestu samcach myszy BALB/c, które podzielono na cztery grupy. Wszystkim grupom podano 100 μL 4% kwasu octowego (AA) do odbytnicy w celu wywołania UC. Następnie zastosowano różne schematy leczenia: grupa kontrolna otrzymywała roztwór buforowy fosforanowy (PBS), druga grupa była leczona Lactobacillus casei, trzecia mesalazyną, a czwarta kombinacją L. casei i mesalazyny. Leczenie rozpoczęto po wystąpieniu objawów UC, a po miesiącu myszy poddano eutanazji w celu analizy parametrów zapalnych.
Ocena aktywności choroby i uszkodzenia tkanek
Wyniki wskazują, że grupa poddana leczeniu skojarzonemu miała najniższy wskaźnik aktywności choroby oraz uszkodzenia tkanek w porównaniu z grupą kontrolną. Ocena mikroskopowa ujawniła, że kombinacja L. casei i mesalazyny znacząco poprawiła stan tkanki jelitowej, przywracając jej strukturę do stanu zbliżonego do zdrowych myszy.
Aktywność MPO i NO oraz poziomy cytokin
Stwierdzono, że produkcja mieloperoksydazy (MPO) i tlenku azotu (NO) w tkankach jelitowych była znacząco zredukowana w grupach leczonych, przy czym najniższe wartości zaobserwowano w grupie otrzymującej terapię skojarzoną. Podobnie, poziomy cytokin prozapalnych, takich jak IL-1β, IL-6 i TNF-α, były najniższe w tej grupie.
Dyskusja nad wynikami badania
Badanie wykazało, że skojarzone leczenie Lactobacillus casei i mesalazyną skutecznie zmniejszało zapalenie jelita grubego wywołane kwasem octowym. Zaobserwowano znaczną redukcję wskaźnika aktywności choroby, produkcji NO, MPO oraz ekspresji cytokin prozapalnych i genów takich jak COX-2 i iNOS. Wyniki sugerują, że probiotyczne bakterie mogą mieć zdolność do zmniejszania uszkodzeń wywołanych przez AA, co otwiera nowe możliwości terapeutyczne dla pacjentów z UC.
Badania literaturowe wskazują na korzystne działanie probiotyków w modulowaniu mikrobioty jelitowej, co może przyczynić się do zmniejszenia ryzyka rozwoju raka jelita grubego u pacjentów z UC. Zastosowanie probiotyków, takich jak Lactobacillus, może wspierać funkcję bariery jelitowej i chronić przed patogenami.
Podsumowanie i wnioski
Podsumowując, wyniki badania sugerują, że połączenie mesalazyny z Lactobacillus casei może być skutecznym podejściem terapeutycznym w leczeniu wrzodziejącego zapalenia jelita grubego. Terapia ta przyczynia się do zmniejszenia stanu zapalnego oraz ochrony tkanki jelitowej przed uszkodzeniami. Jednakże, konieczne są dalsze badania w celu pełnego zrozumienia korzyści terapeutycznych, profilu bezpieczeństwa oraz długoterminowych implikacji tej terapii.
Bibliografia
Bahrami Shabnam, Babaei Nahid, Esmaeili Gouvarchin Ghaleh Hadi, Mohajeri Borazjani Jaleh and Farzanehpour Mahdieh. Investigating the effects of combined treatment of mesalazine with
